Brigitte Bardot, legenda kina francuskiego lat 60. XX, okrzyknięta symbolem seksu tamtej epoki, 28 września 2014 r. skończyła 80 lat.
Karierę na dużym ekranie rozpoczęła w 1952 roku rolą w komedii "Wioska w Normandii". Grała potem w kilkunastu filmach, zwykle komediach romantycznych. Jako 18-latka wyszła za mąż za reżysera filmowego Rogera Vadima. To on filmem "I Bóg stworzył kobietę" spowodował, że Bardot zyskała status międzynarodowej gwiazdy. "Produktem ubocznym" filmu było wylansowanie kostiumu bikini.
BB zagrała w takich filmach, jak: "Sławne miłości", "Trzy kroki w szaleństwo", "Na wypadek nieszczęścia", "Shalako", "Gdyby Wersal mógł mi odpowiedzieć", "Przyszłe gwiazdy", "Bulwar Rumu", "Nowicjuszki", "Królowe Dzikiego Zachodu", "Viva Maria!" czy "Don Juan". Grała zwykle typ kobiety-dziecka, niezważającej na normy obyczajowe i konwenanse, co w dużym stopniu było zgodne z jej osobowością. Zrezygnowała z aktorstwa w 1973 r. tuż przed ukończeniem 40 lat.
Rok później, w swoje 40. urodziny, Bardot zszokowała kinomanów nagą sesję zdjęciową do włoskiej edycji magazynu „Playboy”.
Na aktorskiej emeryturze stała się działaczką na rzecz zwierząt. Występowała m.in. w obronie psów, koni, norek hodowanych na futra, przeciwko korridzie, polowaniom na wieloryby i młode foki w Kanadzie.
Mimo wizerunku kobiety liberalnej w sprawach obyczajowych, krytykowała dążenia społeczności gejowskiej i mieszane rasowo małżeństwa, a także ostrzegała przed "islamizacją" Francji. Jako obrończyni praw zwierząt nie mogła się pogodzić z rytualnym ubojem owiec podczas muzułmańskiego święta Ofiarowania. Uważała, że muzułmanie "narzucają swoje barbarzyńskie zwyczaje" jej ojczyźnie. Uznano ją za to za rasistkę i pięciokrotnie skazano na grzywny.
Brigitte Bardot wychodziła za mąż czterokrotnie. Obecnym jej mężem jest Bernard d'Ormale, doradca prawny szefa skrajnie prawicowego Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena.
inf. własna
Fotografie: (z lewej) Michel Bernanau (grand père de Oolong06400 ref) (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0-2.5-2.0-1.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons - fotografia z 1968 r.
(z prawej) Arnaud 25 (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons - fotografia z 2006 r.
BB zagrała w takich filmach, jak: "Sławne miłości", "Trzy kroki w szaleństwo", "Na wypadek nieszczęścia", "Shalako", "Gdyby Wersal mógł mi odpowiedzieć", "Przyszłe gwiazdy", "Bulwar Rumu", "Nowicjuszki", "Królowe Dzikiego Zachodu", "Viva Maria!" czy "Don Juan". Grała zwykle typ kobiety-dziecka, niezważającej na normy obyczajowe i konwenanse, co w dużym stopniu było zgodne z jej osobowością. Zrezygnowała z aktorstwa w 1973 r. tuż przed ukończeniem 40 lat.
Rok później, w swoje 40. urodziny, Bardot zszokowała kinomanów nagą sesję zdjęciową do włoskiej edycji magazynu „Playboy”.
Na aktorskiej emeryturze stała się działaczką na rzecz zwierząt. Występowała m.in. w obronie psów, koni, norek hodowanych na futra, przeciwko korridzie, polowaniom na wieloryby i młode foki w Kanadzie.
Mimo wizerunku kobiety liberalnej w sprawach obyczajowych, krytykowała dążenia społeczności gejowskiej i mieszane rasowo małżeństwa, a także ostrzegała przed "islamizacją" Francji. Jako obrończyni praw zwierząt nie mogła się pogodzić z rytualnym ubojem owiec podczas muzułmańskiego święta Ofiarowania. Uważała, że muzułmanie "narzucają swoje barbarzyńskie zwyczaje" jej ojczyźnie. Uznano ją za to za rasistkę i pięciokrotnie skazano na grzywny.
Brigitte Bardot wychodziła za mąż czterokrotnie. Obecnym jej mężem jest Bernard d'Ormale, doradca prawny szefa skrajnie prawicowego Frontu Narodowego Jean-Marie Le Pena.
inf. własna
Fotografie: (z lewej) Michel Bernanau (grand père de Oolong06400 ref) (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0-2.5-2.0-1.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons - fotografia z 1968 r.
(z prawej) Arnaud 25 (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons - fotografia z 2006 r.