Historia włoskiego twórcy rozpoczyna się zaginięciem młodej dziewczyny, która wyszła z domu do spowitego mgłą małego górskiego miasteczka i słuch o niej zaginął. Teraz do małej mieściny przyjeżdża śledczy Vogel (dobry, stonowany i pełen ogłady Toni Servillo), aby zbadać sprawę. Jego metody są nieortodoksyjne, ale przynoszące efekty. Mężczyzna jest niezwykle sprawnym manipulatorem, który umiejętnie wykorzystuje media do osiągnięcia swoich celów. Wielokrotnie widzimy, że jest niczym szachista, który ustawia odpowiednie pionki na właściwych miejscach, czy dyrygent, który cieszy się na właściwe brzmienie swojej symfonii. To sprawia, że film nie tylko jest sprawnym kryminałem, ale także ciekawym thrillerem, który zastanawia się nad rolą mediów.
“Dziewczyna we mgle” potrafi zaskoczyć widza, wplatając w historię coraz więcej wątków, które rzucają nowe światło na całą sprawę. Zginięcie dziewczyny okazuje się bowiem jedynie jedną z wielu, które poruszane są w filmie, a reżyser stara się trzymać swoją historię w ryzach, mimo natłoczenia wątków. Niestety, nie zawsze mu się to w pełni udaje. Kilkakrotnie nowe wątki czy postacie pojawiające się znienacka na ekranie, z początku nie klejąc się z właściwą opowieścią. Sposób ich wprowadzenia sprawia, że widać szwy prowadzonej historii. Film cierpiąc na te na lekkie problemy strukturalne, chwilami nie oddziałuje tak mocno, jak powinien. Mimo wszystko sama historia jest na tyle ciekawa, że przymykamy oczy na te niedogodności i dajemy się wciągnąć samej intrydze.
Naszą uwagę przyciągają także ciekawe rozwiązania formalne, na czele z pięknymi zdjęcia autorstwa Federico Masiero, który umiejętnie bawi się światłem, cieniem oraz mgłą, aby stworzyć niepokojący klimat osaczenia i odosobnienia. Zdjęcia są tak skuteczne w tworzeniu tego klimatu, że w pełni uzasadniają zdanie, które padnie w pewnym momencie z ekranu: “Zastanawiał pan się kiedyś dlaczego w takich małych, spokojnych miasteczkach jest tyle samobójstw? Za dużo spokoju sprawia, że ludzie przestają bać się śmierci”. Sugestywne zdjęcia wyjaśniają skąd w ludziach może rodzić się taki stan.
Opowieść snuje się po nitce do kłębka, raz za razem myląc tropy i kierując podejrzenie na kolejne osoby. W centrum wydarzeń znajduje się Inspektor, który każdą sytuację potrafi ograć na własną korzyść. Dzięki jego osobie film ogląda się z zainteresowaniem. Wciąż zastanawiamy się bowiem jaką kolejną grę z mieszkańcami zaproponuje mężczyzna. To wszystko sprawia, że mimo kilku uchybień, “Dziewczyna we mgle” to sprawny, ciekawy film, który warty jest poświęconego mu czasu.
Ocena: 7/10
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.